Nog een ruime week en dan zijn we weer in Nederland. Terug van een bijna 6 maanden lang avontuur in de West. Een periode die voor mij toch wel omgevlogen is als ik er nu op terugkijk.
We hebben met z’n allen veel gedaan tijdens deze reis: na een DISTEX-oefening (Disaster Relief Exercise) bij Plymouth (Engeland) en door naar het Caribisch gebied waar we binnen de territoriale wateren rondom de Nederlandse Antillen en Aruba samen met de Kustwacht NA&A veel kustwachtoperaties hebben uitgevoerd (illegale visvangst, vals geld, drugs, illegale vuurwapens, etc.) en op open zee samen met een Amerikaans LEDET (leden van de Amerikaanse kustwacht) drugspatrouilles hebben gevaren.Daarnaast hebben we zo’n 15 verschillende schepen van olie voorzien, want we zijn en blijven natuurlijk een olietanker. De kleinste was een schip van de Amerikaanse kustwacht (patrouilleboot) en de grootste was een Amerikaanse helikoptercarrier die een kleine 2 miljoen liter dieselolie van ons wilde hebben (we hebben als we vol zijn ruim 9 miljoen liter dieselolie bij ons).
Ook hebben we meegedaan aan de grote internationale maritieme oefening Panamax (dit jaar met 22 landen met 33 schepen). Het doel van deze internationale oefening is het beveiligen van het Panamakanaal tegen terroristen. De militaire samenwerking tussen meerdere landen en meerdere krijgsmachtonderdelen (land-, lucht- en zeemacht) levert veel trainingswaarde op. Met meerdere landen wordt gezamenlijk opgetreden als één grote militaire macht, zoals nu ook wordt uitgevoerd tegen piraterij in de Hoorn van Afrika.
Helaas hebben we zelf geen drugs onderschept, maar hebben we wel een rol gespeeld in de drugsvangst van Hr.Ms. Van Speijk (1.000 kg marihuana). Ook hebben we voortvluchtige misdadigers van een roofoverval op St. Maarten opgepakt, een spookschip waar moorden op gepleegd waren gevonden, onderzocht en naar Grenada gesleept, onze Lynx-helikopter heeft geassisteerd bij het vliegtuigongeluk bij Bonaire etc.
Maar we hebben als bemanning ook 2 goede doelen gesteund. Dit zijn de stichting “Siloam” die zich inzet voor ernstig zieke kinderen en de stichting “Boso Kosecha” (in het Nederlands “Jullie Oogst”), die kansarme kinderen na schooltijd (gratis) opvang biedt. Bij Siloam hebben we een oud gebouw volledig opgeknapt (schoongemaakt, nieuw sanitair, nieuwe ramen, deuren en kozijnen en van binnen en buiten geverfd). Daar kunnen ze nu extra opvang en onderwijs gaan bieden. Ook hebben zij nog een heel pakket met medische goederen gekregen die ze hard kunnen gebruiken bij de verzorging van de kinderen. Voor Boso Kosecha hebben we een bus gekocht waarmee ze de kinderen van school kunnen halen en een speelhuis met touwbrug, schommels en een glijbaan gebouwd.
Om dit alles te kunnen betalen hebben we als bemanning allerlei acties gehouden: het lange haar van een van de bemanningsleden (mannelijk) is afgeknipt (militair kort), van een ander bemanningslid is zijn snor eraf gegaan, er werden schoenen gepoetst, de tandarts heeft tanden gepolijst, een van de bemanningsleden waste in zijn vrije uurtjes de burgerwas van de bemanning en nog meer. Dit alles uiteraard tegen betaling. Daarnaast hadden we een aantal sponsors die ons hebben geholpen met de bus (die we in Amerika hadden gekocht) naar Curaçao te brengen.
Van de 171 dagen die deze reis heeft geduurd hebben we er zo’n 45 in een haven gelegen voor de nodige “rest and recreation”. Dit lijkt veel, maar na een dag of 10 à 12 op zee is het lekker om even van het schip af te zijn. We hebben mooie havens aangedaan: Aruba, Bonaire, Curaçao, St. Maarten, Antigua, Trinidad, Dominicaanse Republiek, Puerto Rico, Costa Rica, en Miami in Florida. Het havenbezoek aan Cartagena in Colombia is helaas niet doorgegaan. We lagen op het punt om de haven binnen te lopen en toen kregen we de opdracht om om te keren en terug te gaan naar het operatiegebied. Jammer, maar dat is de risico van het vak zeg maar.
En nu varen we dus weer richting Nederland. We kunnen gelukkig langzaam wennen aan de kou. Want 5 maanden lang zon en een temperatuur van zo’n 28-32 graden is toch wel erg lekker. Momenteel is het slechts 16 graden, zien we het zonnetje maar sporadisch en waait het. We schommelen al aardig (waarbij het anker soms flinke klappers maakt) en dat zal de komende dagen wel erger worden. Maar ik heb nog een flinke voorraad zeeziektepillen, dus dat gaat wel lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten