Werkweek van...(1)

Een willekeurige werkweek van…

…Steve van Gulik, Logistieke Dienst Goederenbeheer

Naam: Steve van Gulik
Leeftijd: 18
Rang: matroos der eerste klasse
Dienstvak: Logistieke Dienst Goederenbeheer (LDGB)
Plaatsing: Hr.Ms. Van Amstel
Bij de Marine sinds: 2003
Leuk aan dit dienstvak: “Je kunt vaak zelf je eigen werk indelen. Als het maar af komt.”
Minder leuk: “Ik sta liever niet de hele dag in m’n eentje in een magazijn, maar gelukkig gebeurt dat ook bijna nooit.”

Maandag

Het is acht uur ’s ochtends op de Hr.Ms. Van Amstel, marinehaven Den Helder. Steve begroet zijn collega Anne (ook matroos 1 LDGB), hun stagiaire (nog bezig met zijn takenboek) en de sergeant en de korporaal die het Bureau BEVO (Bevoorrading) runnen. Vijf man sterk zorgt dit team voor de bevoorrading van het schip. Alles wat er nodig is aan boord, van gummetjes tot gloeilampen, van schroefjes tot schoonmaakmiddelen, wordt hier besteld, geregistreerd en uitgegeven. Alleen de zogeheten ‘victualiën’, eten en drinken, vallen buiten de verantwoordelijkheid van het bureau.
Met een bak koffie in de hand bespreken de goederenbeheerders wat er vandaag gaat gebeuren. Zo’n werkbespreking hebben ze elke ochtend. Straks worden er buiten tien pallets afgeleverd, een bestelling van vorige week. Het is goed weer, dus Steve, Anne en de stagiaire hebben geen extra hulp nodig om de spullen te sjouwen. Als het regent, worden er vaak wél andere bemanningsleden opgetrommeld om te helpen, want dan moet alles natuurlijk zo snel mogelijk droog aan boord.

Dinsdag

“Matroos van Gulik aan de valreep!” Het is op het hele schip door de luidsprekers te horen. Vanuit het moedermagazijn ODC, even verderop in de haven, wordt weer een lading gelost aan de wal. Samen met Anne brengt Steve alles binnen. Daar worden de goederen geregistreerd. “Op alle spullen zit een roze bon met een codenummer. Dat nummer schrijven wij op het artikel zelf, dan halen we de roze bon eraf, en die voeren we in in het systeem. Zo kunnen we op de computer zien wie wat heeft besteld.” Steve en Anne brengen de bestelde artikelen naar de juiste ‘subgebruikers’ en bergen de rest op in de negen verschillende magazijnen. Ook weer op nummer, want alles moet wel terug te vinden zijn!

Woensdag

Steve heeft vijf magazijnen onder zijn hoede, Anne vier. In de haven werken ze gewoon samen, maar op zee houden ze wel ieder hun eigen magazijnen op orde. Wanneer je vaart, is de situatie sowieso anders: je kunt dan niet eventjes een busje van het ODC laten uitrukken voor een spoedbestelling. Daarom moet je goed bevoorraad vertrekken. “Als je lang onderweg bent, moet er op een gegeven moment een bevoorrader langszij komen”, vertelt Steve. “Maar ik heb ook wel eens meegemaakt dat een ander schip waarmee we onderweg waren met spoed iets nodig had, een gedeelte van een harpoeninstallatie, en dat is toen met een heli vanaf ons schip naar ze overgevlogen.” Binnenkort gaat de Hr.Ms. Van Amstel voor vijf weken naar Engeland. Steve is van plan om zijn magazijnen dan weer eens een likje verf te geven en wat kastjes te repareren: “Daar kom je niet aan toe als je binnen ligt.”
Vanavond loopt Steve wacht in de Technische Centrale, samen met een TD’er. Er worden twee storingen gemeld, maar die kan de TD’er zelf oplossen. “Soms moet ik wel op onderzoek uit”, vertelt Steve. “Als ik wacht heb en er is ergens brand, bijvoorbeeld, dan ga ik daar op af, met een blusapparaat, een communicatiemiddel en licht.”

Donderdag

In de genummerde laatjes van magazijn 9 zoekt Steve een oplosmiddel dat net door een bemanningslid is aangevraagd. Het ruikt hier hartstikke chemisch. “Klopt”, zegt Steve, “want in dit magazijn bewaren we alle gevaarlijke stoffen. Als het hier warmer wordt dan 56 graden, wordt er automatisch een haloninstallatie ingeschakeld. Je kunt hier namelijk niet zomaar met water gaan blussen, dat werkt niet, met olie en zo. Halon haalt de zuurstof uit de lucht, dus dan wordt het vuur op die manier gedoofd.” En als het nou gewoon heel warm wordt in het magazijn, zonder dat er brand is? “We zorgen wel dat dat niet gebeurt. Dan gaan we in de ruimte hierboven met koud water sproeien bijvoorbeeld, zodat het magazijn afkoelt. Want je wilt natuurlijk niet zomaar ineens zonder zuurstof zitten!”
Na de lunch arriveert er een bestelling van de bottelier. Eten en drinken, dus op zich niet Steve z’n pakkie-an, maar hij helpt toch met sjouwen. “Collegialiteit, noem je dat. Dat is hier aan boord heel gewoon.”

Vrijdag

Grote leveringen komen er eigenlijk nooit op vrijdag. Spoedbestellingen natuurlijk wel, die heb je bijna elke dag. ’s Ochtends wordt er een bundel kabels bezorgd voor de Technische Centrale. Steve haalt ze binnen, regelt de registratie en brengt ze naar de TD’er die ze heeft besteld. Kan die ook weer even vooruit. Hij kijkt in de computer. “Geen haastklussen meer vandaag. Mooi!” Steve en Anne beginnen alle magazijnen na te lopen: overal moet het netjes zijn. “We houden dat natuurlijk de hele week wel een beetje bij, maar op vrijdag gaan we overal wat grondiger langs.” Steve leegt alle prullenbakken. Zijn eigen magazijnen neemt hij onder handen met de stofzuiger en de zwabber. Aan het eind van de dag trekt hij de deur van het laatste magazijn achter zich dicht en draait die op slot. “Zo, die is weer klaar voor het weekend. En ik trouwens ook!”

Januari 2005