Bregjes blog (10)

Caribisch gebied, drugspatrouilles

Donderdagochtend was het weer vroeg dag en zouden we vertrekken. Zo’n ochtend van vertrek is altijd hectisch: ik moest op het laatste moment een vliegticket boeken voor een bemanningslid dat wegens familieomstandigheden naar huis moest, er moest nog vers brood en melk worden geleverd en betaald en de huurauto’s moesten weer worden ingeleverd. Ook moet altijd het laatste vuil worden gestort en het schip helemaal vertrekgereed worden gemaakt.

Om 10.00u gingen dan de trossen los voor onze eerste 2 weken patrouille. We zouden deze weken rond de ABC-eilanden blijven varen en regelmatig patrouilles uit gaan voeren met het boardingteam van de Kustwacht dat aan boord was gekomen (3 man van Aruba en 3 man van Curaçao) en met de helikopter. Vooralsnog alleen met een toezichthoudende taak, maar als we daar opdracht toe krijgen ook met een opsporingshoudende taak.

Die middag zouden we ook gaan olieladen met het Engelse schip ‘The Iron Duke’. In het Caribisch gebied zitten nl. niet alleen Nederlandse, maar ook Engelse en Amerikaanse eenheden (van de afdeling ‘allied friends’; er zitten ook eenheden uit Venezuela, Colombia etc.).

’s Avonds stond er weer sporten op het programma. Ik had me weer ingeschreven voor bodyshake (45 minuten) en heb daarna nog 10 kilometer gefietst. Eerlijk gezegd viel dat niet mee na een paar weer te beginnen met sporten. Maar goed, mijn tropenwit zit nog steeds niet heel comfortabel, dus maar weer braaf gegaan.

De dagen erna hebben we diverse patrouilles uitgevoerd in het kader van Kustwachttaken en Counter Drugs operaties. Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik hier niets over kan en mag vertellen. Niet hoe we aan onze informatie komen en niet hoe en waar we precies de operaties uitvoeren. Niet dat dat geen interessante informatie zou zijn, maar we geven nooit inzicht in de manier van tactisch optreden. Een kijkje in de keuken kan leuk zijn, ook voor de ‘tegenpartij’ en die willen we natuurlijk niet te slim maken.

Soms wordt er door de commandant zelfs een ‘blackhole’ bepaald. Dat wil zeggen dat we niet kunnen bellen en e-mailen zolang deze ‘blackhole’ van kracht is (varieert van een paar uur tot een paar dagen). Dit om te voorkomen dat als we met een speciale opdracht bezig zijn er toch informatie uitlekt. Het bijvoorbeeld onschuldig melden aan het thuisfront wanneer we in de volgende haven zijn en welke haven dat is kan voor de ‘tegenpartij’ hele belangrijke informatie zijn. En je weet nooit wat er aan informatie wordt onderschept; er gaat veel geld in de drugshandel om en deze mensen beschikken vaak over geavanceerde apparatuur.

Het gevaar is nu wel een beetje dat onze reis op een soort gesponsorde cruise gaat lijken, maar ik kan jullie verzekeren dat dat reuze meevalt. In de 25 weken die we weg zijn doen we 14 weekenden een haven aan. De rest van de tijd zitten we op zee en werken we gewoon door. Alleen op zondagmiddag proberen we het programma zoveel mogelijk vrij te laten zodat iedereen even kan ontspannen (lees: in de zon liggen).

Op zee sta ik iedere dag om 06.00u op. Om 06.30u is het eigenlijk ‘overal’ (tijd dat iedereen die geen wacht loopt moet opstaan), maar ik vind het lekker om ’s ochtends rustig te kunnen douchen en aan te kleden. Voordat ik ga ontbijten ga ik altijd even naar de brug (vanwaar men het schip bestuurt) om te kijken waar we zijn op de kaart en wat voor weer het is. De zon is dan net op en nog niet zo heet (het is hier ’s middags zo’n 32°C met de zon bijna loodrecht boven ons). Wel is het buiten al lekker klam en vaak al zo’n 27°C. Lekker windje erbij en een beetje golven. Heerlijk even wakker worden en genieten van het uitzicht.

Vaak zie je vliegende visjes (die hier iets kleiner van formaat zijn dan op de Atlantische Oceaan) en zondagmorgen had ik het geluk 3 moederdolfijnen met een kleintje te zien zwemmen. Ze zwommen vlak onder het wateroppervlak met het schip mee. Erg mooi te zien hoe zo’n kleintje moeiteloos naast zijn moeder zwemt en de juiste koers blijft volgen. Ze zullen vast geluidjes maken om af te spreken hoe ze zwemmen, want het is echt ongelofelijk om te zien hoe ontzettend synchroon ze zwemmen.