Dokter op zee (15)

Dokter op zee (15)
Weer thuis
6 januari 2011

Hr. Ms. Zuiderkruis ligt weer in de haven van Den Helder. Omringd door een M-fregat, LCF en LPD. De laatste, Hr. Ms. Rotterdam, vertrekt binnenkort naar de West als onze opvolger.
We waren net voor de kerst binnengelopen, aan het einde van de nacht, in het donker en de vrieskou. Ondanks kou en gladheid stonden er toch zo’n 100 afhalers op de kade. Toch een warm welkom.
Het schip ligt er nu verlaten bij. Het grootste deel van de bemanning is aan het genieten van een welverdiend verlof. ‘s Ochtends geen jongens bij de vlag om de Nederlandse driekleur te hijsen. Er klinkt geen gepraai over de scheepsomroep, de helikopter is afgevlogen .

Bijzondere reis
Aan het eind van zo’n reis maak je bewust of onbewust de balans op. Het was een bijzondere reis, met naast de dagelijkse routine ook mooie, spannende momenten. We hebben geloof ik goed inhoud kunnen geven aan onze taak, ook al hebben we zelf geen drugsvangst gedaan. Wel zijn er drugsbootjes, mede door onze inspanningen, ontmaskerd. Humanitaire hulp aan bijvoorbeeld Haïti hoefden we niet te leveren (hoewel het mij als dokter uiteraard wel een uitdaging had geleken).

Medisch gezien is de reis gelukkig ook goed verlopen. We hebben niet stil gezeten, er was genoeg te doen aan kleine en grotere kwalen. De pillen- en verbandvoorraad is goed gebruikt. Maar misschien nog wel het belangrijkst: op een enkel griepje na, is iedereen gezond en wel weer van boord gestapt. Dat geeft een goed gevoel en laat een stukje spanning wegzakken. Gelukkig is de ernstig zieke patiënt midden op de oceaan-zonder-ziekenhuis ons bespaard gebleven. Een wond hechten op een hevig slingerend schip is trouwens best een hele toer, als dokter en patiënt bijna samen door de ziekenboeg schuiven.

Thuis
Het is een bijzondere manier van reizen, aan boord van een marineschip. Of eigenlijk met ieder groot schip. Je komt over de hele wereld en neemt je eigen stek mee. Ook in de meest onbekende, exotische haven is het schip je ‘thuis’, een vertrouwde omgeving .

Vaste grond
Voor mij was dit voorlopig de laatste vaarperiode met de Zuiderkruis. Ik ga weer een tijdje aan de wal werken, met vaste grond onder de voeten. In plaats van 2 trappen aflopen moet ik weer een uur reizen om op mijn werkplek te komen (aan boord ontstonden alleen korte files tijdens brandoefeningen waarbij veel mensen dezelfde trap wilden nemen). Het loopje naar de brug om even te genieten van het uitzicht en het ‘nautische bedrijf’ is er niet meer bij. Het uitzicht vanaf het balkon van de Centrale Ziekenboeg verandert maar weinig. Maar het verandert wel: wanneer er weer een schip binnenkomt of vertrekt. Komend voorjaar zo ook weer de Zuiderkruis.

Dit was mijn laatste weblog (Dokter) van en over de Zuiderkruis. Ik hoop dat ik een inkijkje heb kunnen geven in het leven aan boord en onze belevenissen.