Midden in de marine

Prijs voor documentaire "Midden in de Marine"

14 december

De Hr. Ms. Tromp heeft drie maanden deelgenomen aan de antipiraterij missie nabij Somalie. Van deze reis liet de marine speciaal voor het internet een documentaireserie maken. Daarin volgt de camera zes bemanningsleden in hun dagelijks werk. Van ontspanning aan boord tot aan de spectaculaire bevrijdingsactie van het vrachtschip de Taipan.

Bekijk de hele documentaire op http://www.middenindemarine.nl/.

Deze documentaire heeft nu de Gouden Reiger voor beste documentaire gewonnen.

Dokter op zee (10)

Dokter op zee (10)
Middendoor

18 oktober 2010

De Zuiderkruis is in oktober op de helft van haar ‘term’ als stationsschip in de West en dat wordt traditioneel gevierd met een midterm-dag. Het was ‘zondagse dienst’ met een leuk programma voor de hele bemanning opgesteld door het team van Ontwikkeling, Sport en Ontspanning .
Deze zondag begon met een bezinningsdienst door de vlootaalmoezenier, die 2 weken met ons meevaart. Ook met waxinelichtjes en muziek uit een laptop kun je heel goed een moment van rust en bezinning ervaren.

Net als in Nederland ervoeren veel bemanningsleden die rust en bezinning op deze zondagochtend overigens ook gewoon in hun kooi. Bij zo’n dienst aan boord gaat het uiteraard niet om de kwantiteit van de bezoekers alswel om de kwaliteit van de genoten bezinning.

Nadien was het alle hens koffie drinken op het Helikopter dek, met een speciale midterm-taart. De bakster had dus erg haar best gedaan
De middag stond in het teken van ‘spuitvoetbal’. Al die brandslangen die regelmatig voor brandoefeningen van stal worden gehaald, werden nu eens anders ingezet. Geen hittewerende kleding, maar korte broek en T-shirt. 2 brandspuiten per team, een bal aan een touw, iedereen getooid met veiligheidsbril of duikbril, sommigen zelfs met snorkel… De rest laat zich raden. Een natte boel, af en toe wat burgerlijke (of eigenlijk militaire) ongehoorzaamheid met de brandspuit en vooral een hoop lol.

De Laagvliegers, Spuitelfen, Freggles, Vakantiegangers, Burgers, US-Coastguard en de Klassiekers bonden met elkaar de strijd aan. De laatsten wonnen. Niemand was meer droog, het heli-dek wel brandschoon.

Midterm-balk
Eén van de tradities van de Midterm-dag is het doormidden zagen van de midterm-balk. En wel door de commandant en de jongste matroos. En wel getooid in elkanders uniform, bungelend boven het zwembad. Onder luide aanmoedigingen zaten de commandant in lange rok en matroos Jefta in een veel te grote toetoep met medailles samen op de balk met een grote zaag.
Het eerste stuk ging soepeltjes, de tweede helft een stuk minder soepel. De midterm-balk is namelijk mooi geverfd en ook inwendig goed geprepareerd en ‘verstevigd’, waardoor ze er aardig de tanden op stukzaagden. Uiteindelijk bezweek de balk, waren er 2 natte witte pakken en een luid applaus.
Ook vanaf de brug werd het schouwspel gadegeslagen, waarbij zelfs de roerganger zich een goed plekje vóór het stuurwiel had verschaft om haar collega te zien zwemmen.

De dag werd afgesloten met een barbecue op het heli-dek. Ondergaand zonnetje, blauwe zee, eiland in de verte… een geslaagde dag. Even later voeren we weer de nacht in. Patrijspoorten dicht, dek- en navigatieverlichting uit. Als een donkere schim op jacht naar nachtelijke drugstransporten.

Dokter op zee (9)

Dokter op zee (9)
Ziek op zee
7 oktober

Militairen zijn toch allemaal gezonde mensen. Heb je dan wel wat te doen als dokter aan boord? “ Deze opmerking heeft iedere Marine-arts wel eens gehoord. Kortom: “Dokter op zee, wat houdt dat nou in?”

Alle militairen zijn medisch gekeurd en zijn zonder meer gemiddeld gezonder dan de gehele Nederlandse bevolking. Maar daarmee zijn ze niet onaantastbaar voor virussen, bacteriën of ander klein of groot leed. Iedere militair heeft daarom recht op dezelfde gezondheidszorg als iedere burger, ook tijdens uitzendingen op land (zoals de missie in Afghanistan) of aan boord van schepen. Aan boord van de Zuiderkruis varen we nu met 2 verpleegkundigen en ikzelf.

Zeeziekte
“En komt er dan ook veel zeeziekte voor?”
Nou, nee. Dat komt eigenlijk maar weinig voor. Enkele bemanningsleden voelen zich met name de eerste dagen na vertrek wat vervelend, maar over het algemeen is iedereen aan boord snel ‘ingeslingerd’. Wat we het meeste zien, zijn de gewone huis-, tuin- en keukenproblemen, die iedere huisarts ziet: hoofdpijn, griepje, kneuzing, wondjes en soms wat ernstiger gevallen of een goed gesprek.

ambulance
Onze belangrijkste taak is evenwel niet het behandelen van ‘kleine kwalen’, maar juist het bieden van medische zorg bij calamiteiten aan boord of op de wal. Aan boord kunnen ook ernstiger gewonden vallen door bijvoorbeeld brand, militair optreden of een ongeval. En midden op zee bel je niet zomaar een ambulance die een kwartier later voor de deur staat. Tijdens de overtocht, midden op de Atlantische oceaan is het dichtstbijzijnde ziekenhuis echt een paar dagen varen. Vliegtuigen kunnen midden op de plas niet landen en helikopters halen hooguit een paar honderd mijlen uit de kust. En dus zijn we dan op onszelf aangewezen.

In de ziekenboeg zijn we daarom uitgerust als huisartspraktijk met eigen apotheek en daarnaast met zo ongeveer alles wat je in een ambulance ook vindt, behalve het zwaailicht. En zo kunnen we de matroos met zwemmerseczeem behandelen en de sergeant met buikpijn. En de onfortuinlijke ernstig gewonde zullen we stabiliseren tot we dicht genoeg onder de kust zijn om de patiënt met de helikopter af te vliegen naar een ziekenhuis. Om juist grote problemen op zee voor te blijven dienen militairen over een forse dosis gezondheid te beschikken.

SAR
De helikopter aan boord kan, net als in Nederland, ook ingezet worden voor een SAR-actie (search and rescue). Dan vliegen we naar een schip in nood of gaan we op zoek naar een drenkeling. Samen met de helikopterredder word ik vervolgens met behulp van een lier afgezet aan boord. Er gaat medische uitrusting en een brancard mee naar beneden. Nadat de patiënt is gestabiliseerd gaat deze (zonodig) in de brancard mee aan boord van de heli richting de wal of terug naar de Zuiderkruis.
Met enige regelmaat oefenen we dit ook en ga ik een paar keer op en neer tussen helikopter en schip. Voor mij als dokter geen alledaagse kost en een van de leuke onderdelen van mijn werk bij de Marine.

‘Mijn praktijk’ ligt regelmatig in een andere haven. En welke huisarts in Nederland hangt er nou onder een helikopter?!

100ste explosief

Marine ruimt dit jaar 100ste explosief op Noordzee
8 december 2010

Mijnenjager Hr. Ms. Hellevoetsluis heeft op de Noordzee het 100ste explosief van dit jaar tot ontploffing gebracht. Vissersvaartuig ‘Vertrouwen’ kreeg de bom eerder deze week in zijn netten. Deze 100ste ruiming is het totaal van alle mijnenjagers.
Door het ruimen van bommen uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog houden de mijnenjagers van de marine de zee, kustwateren en havenmondingen mijnenvrij.

Vissers treffen nog wekelijks explosieven aan op de Noordzee. Dat die na ruim een halve eeuw nog steeds levensgevaarlijk zijn, werd duidelijk op 6 april 2005. Drie opvarenden van een Nederlandse visserskotter kwamen die dag om het leven, toen een opgeviste vliegtuigbom op het dek ontplofte.

Jacht
Voor de marine was dit ongeval aanleiding de jacht op mijnen, bommen, granaten en torpedo’s, in samenwerking met de Belgische zeemacht, te intensiveren. Ook de Nederlandse visserij werkt actief mee door opgeviste explosieven te markeren en aan de kustwacht te rapporteren. Sinds april 2005 ruimde de marine 646 bommen. Daarnaast zijn er door de EODD (Maritieme Component) nog 220 ruimingen uitgevoerd vanaf zandzuigers die werkzaam zijn op de Noordzee.

Dagboek van onze helden

Campagne "Dagboek van onze helden"van start
30 november 2010

Vandaag vindt de aftrap plaats van de campagne voor de documentairereeks “Dagboek van onze Helden”. Op verschillende locaties in Nederlands zijn billboards voorzien van posters met daarop de aankondiging van de serie. Vanaf 12 december is het programma elke zondag en maandag om 21.00 uur te zien op National Geographic.

De serie is een vervolg op de succesvolle internetdocumentaire, afgelopen zomer op internet. Nederlandse militairen op uitzending in Afghanistan legden met een videocamera hun belevenissen vast. Deze beelden werden in dagboekvorm vertoond op de internetsite van de Telegraaf.

Unieke beelden
Vanwege het grote succes van deze productie heeft National Geographic besloten een vervolg te maken. In zes afleveringen wordt de kijker door middel van unieke beelden meegenomen in de wereld van de krijgsmacht op missie. Zo gaan de camera`s mee met mariniers op patrouille in het conflictgebied en ziet de kijker hoe bommen onschadelijk worden gemaakt. Daarnaast filmt een jonge vrouwelijke militair haar patrouilles in een Bushmaster.

Piratenjacht

Hr.Ms Amsterdam stopt piraten
24 november 2010

Hr. Ms. Amsterdam heeft voor de vijfde keer in korte tijd succesvol opgetreden tegen piraten. Dit keer ging het om 7 mannen in een skiff met 2 grote 60 pk motoren, ladders en vaten brandstof. Een speciale eenheid van het korps mariniers voerde de snelle actie in het donker uit. De teller van de Amsterdam staat nu op 44 ontwapende zeerovers en hun aanvalsschepen.

De boordhelikopter van het marineschip ontdekte de skiff voor de kust van Somalië. Toen de vermoedelijke piraten de helikopter in de gaten kregen, vluchtten ze naar het strand. De skiff bleef vervolgens onder constante waarneming van het Fast Combat Support Ship.

Gericht vuur
Na zonsondergang vertrok het bootje opnieuw naar zee. Hierop kwamen 2 RHIB’s, snelle motorboten, met mariniers en de Amsterdam in actie. Lichtkogels werden afgevuurd om de verdachten tot stoppen te dwingen, maar ze gingen er vandoor. Daarna is met hoge snelheid de achtervolging is ingezet. Nadat de piraten de diverse stoptekens en waarschuwingsschoten bleven negeren is er gericht gevuurd op de motoren van de skiff. Daarop gaven de zeerovers zich over en zijn ze aan boord genomen van de Amsterdam.

Aangehouden
Met deze actie heeft Hr. Ms. Amsterdam nu 20 vermoedelijke zeerovers aan boord. De 13 van piraterij verdachten die werden aangepakt, zijn aangehouden. Deze groep wordt ondermeer verdacht van betrokkenheid bij de kaping van het Zuid-Afrikaanse zeiljacht Choizil en de ontvoering van twee Zuid-Afrikaanse staatsburgers op 7 november. Er wordt door de marechaussee onderzocht of de 7 piraten deel uitmaken van dezelfde groep als de 13 mannen die vorige week zijn opgepakt. Rechercheurs van de marechaussee reizen vandaag af naar Hr. Ms. Amsterdam voor nader onderzoek.

Choizil
Het zeilschip Choizil werd ruim 3 weken geleden voor de kust van Tanzania gekaapt. Eenheden van EU-missie Atalanta, waaronder Hr. Ms. Amsterdam, hebben het zeilschip ontzet. De Amsterdam heeft de Zuid-Afrikaanse schipper overgedragen aan de Zuid-Afrikaanse autoriteiten. Diverse gesprekken met hem leveren veel informatie op over de groep piraten die verantwoordelijk is voor deze kaping. Via het ministerie van Buitenlandse zaken is contact gelegd met de betrokken autoriteiten over vervolgstappen.

Dokter op zee (8)

Dokter op zee (8)
Roerganger en uitkijk
28 september 2010

Hr. Ms. Zuiderkruis is 170 meter lang, 20 meter breed en ze heeft een waterverplaatsing van 17.000 ton (en dat staat gelijk aan het gewicht). Kortom, zeker geen klein schip. De allereerste keer dat ik de brug van een marineschip opliep, vond ik het dan ook bijzonder om te zien dat het roer werd bediend door de jongste matroos aan boord.

Bij ons aan boord is dat niet anders. Ook hier zitten de jongste takenboekers achter het roer. Zij sturen het schip, stellen de vaarsnelheid in, communiceren met de technische centrale over bijvoorbeeld het bijzetten of afschakelen van een extra motor of stuurmachine. Dit alles op aangeven van de wachtsofficier op de brug.

Wachtsofficieren-in-opleiding
Momenteel hebben we ook wachtsofficieren-in-opleiding van het KIM aan boord. Zij lopen toegevoegd aan een wachtsofficier om het vak te leren. Ook zij kunnen dan de roerorders geven.

Dus: de roerganger stuurt het schip (voert de roerorders uit), de toegevoegd wachtsofficier vaart het schip (geeft de roerorders) en de officier van de wacht heeft het schip (is verantwoordelijk). Met name op een oorlogsschip moet duidelijk zijn wie waarvoor verantwoordelijk is. Het is dus vooral belangrijk dat helder is wie het schip heeft.

Roerganger en uitkijk
Behalve een roerganger lopen er ook één of 2 uitkijken op de brug. Zij speuren de omgeving af op zoek naar contacten (andere vaartuigen) en geven bijvoorbeeld ook de precieze positie van de helikopter door wanneer deze komt oplanden op het schip.
Er wordt regelmatig een meteo opgesteld, een overzicht van de temperatuur, luchtdruk, het wolkendek etc. Om de zoveel tijd wisselen de roerganger en de uitkijk elkaar af.

Verbindingsdienst
Naast deze mensen zit er op de brug ook nog een matroos-verbindelaar. Deze zorgt voor de communicatie tussen de brug en radio-centrale, commando-centrale en de andere scheepvaart om ons heen. Dit gebeurt middels openbare en versleutelde radiocommunciatie (bijvoorbeeld de marifoon). Maar bijvoorbeeld ook met morse-code via de seinlamp, waarvan de lichtbundel op het ontvangende schip wordt gericht. Dat is in ieder geval niet af te luisteren.
Zoals gezegd, de officier van de wacht heeft het schip en mag daarom de brug ook nooit verlaten tijdens zijn wacht, tenzij hij de verantwoordelijkheid tijdelijk aan een collega kan overgeven.

Dokter op zee (7)

Dokter op zee (7)

Drenkeling voor de kust van Sint Maarten
22 september 2010

Ik stond in de midscheeps te overleggen toen er ergens het woord ‘drenkeling’ viel. Er zijn bepaalde woorden en uitdrukkingen aan boord, die men niet voor de grap zal gebruiken. ‘Drenkeling’ of ‘man over boord’ zijn daar een goed voorbeeld van. En dus zag je iedereen stoppen met de werkzaamheden om te horen wat er precies aan de hand was. Even later werd over de scheepsomroep gepraaid: “stuurboords rhib klaarmaken”. De nauten (bemanningsleden van de nautische dienst) gingen direct aan de gang om de RHIB klaar te maken.
Even later gaat de RHIB te water en snelt met verpleegkundige Judith aan boord richting de drenkeling in de verte. Ook de SuperRhib van de Kustwacht komt even later langszij, pikt een paar man op en schiet er achteraan.

Plan van aanpak
In mijn hoofd draaien ook wat radertjes:
een drenkeling waarschijnlijk ten gevolge van de ruige golven bij het huidige weer onder invloed van orkaan Igor.
De wind staat anders, dus de golven waarschijnlijk ook.
Vecht hij nog om boven te blijven of is dat stadium al gepasseerd …
Onderkoeling zal bij de zeewatertemperatuur van 30 graden waarschijnlijk niet de oorzaak zijn.
Mochten ze met de drenkeling aan boord komen, dan is een reanimatie geen ondenkbaar scenario.
De verschillende mogelijkheden en behandelingen passeren in mijn hoofd de revue.

Samen met verpleegkundige Rob loop ik naar de brug om te volgen hoe het ervoor staat en of we al in actie moeten komen. Afgelopen voorjaar hebben we tijdens het opwerken de ‘man over boord-drill’ veel geoefend met de RHIB en MAD (Medische Actie Dienst). Bij het oefenen gaan we steeds uit van het ergste en dus van een onderkoelde patiënt. Na een melding van ‘man over boord’ draait het schip bij, gaat er een RHIB te water, waarmee de drenkeling wordt opgehaald en aan boord wordt gebracht.

In de longroom (verblijfsruimte voor officieren), waar de drenkeling vanaf het dek het snelste is, worden dekens, voorzien van aluminiumfolie, klaargelegd. Warme kruiken erbij, warme infuuszakken, zuurstof, hartmonitor, defibrillator, intubatiekoffer, medicijnen. In no-time is alles voorbereid en staat een man of 10 klaar om de patiënt op te vangen. Wanneer de patiënt door het gewondenverzorgingsteam binnengebracht wordt, knipt de één snel de natte kleren van het lijf, een ander geeft zuurstof en brengt de zuurstofmeter en monitorstickers aan. Snel inpakken in de dekens met 2 lauwwarme kruiken onder oksels en zo langzaam laten opwarmen. Alleen het infuus aanleggen oefenen we niet werkelijk.
Mocht het nodig zijn dan is dat dus zo voor elkaar. Vanaf de brug zien we de RHIBs in de verte varen. Dan horen we dat de drenkeling aan boord en redelijk stabiel is. Ze varen meteen naar de wal, waar een ambulance klaarstaat. In dit geval het meest logische.

Gered
Later vertelt Judith aan Rob en mij over hoe de drenkeling er aan toe was. Hij had half gehangen aan een surfplank van een toegesnelde redder. Totaal vermoeid was hij aan boord gekomen. Gelukkig was zijn situatie stabiel. Met zuurstof en een aluminium warmtedeken had ze de eerste opvang kunnen doen. Een goede en nuttige actie dus, voldoening. We pakken haar tas uit en maken hem weer gereed voor een volgende calamiteit. Mocht het nodig zijn, dan zijn we er weer klaar voor.

Dokter op zee (6)

Dokter op zee (6)

Brand op Bonaire
14 september 2010

Luister uit, hier de commandant.
Op Bonaire is brand ontstaan op een olieraffinaderij. Wij zullen nu vaart maken om waar nodig hulp te bieden.” In plaats van met rustige vaart richting Aruba, werd de 2e hoofdmotor bijgezet en stoomden we op naar Bonaire. De rookpluim in de verte was ons doel. Anderhalf uur later lagen we al vlak voor de kust.
De brand was vermoedelijk ontstaan door blikseminslag. Eén tank was in brand gevlogen en ondertussen geblust; die rookte nog wat na. De andere tank stond nog in brand. De blusmiddelen waren ontoereikend om ook dit vuur te doven.

Ondersteuning
Met 2 sleepboten meerden we af aan de steiger waar normaal gesproken de olietankers aanleggen. Op de olietank van een kleine 100 meter doorsnee lag een drijvend dak, waardoor de vlammen aanvankelijk slechts langs de rand omhoog kwamen.
In een geval als dit, waarbij de lokale brandweer onvoldoende capaciteit heeft, kan de lokale autoriteit vragen om militaire bijstand.

Voor het geval dat
Tegen de avond waren 2 teams geformeerd die de wal op zouden gaan. Brandwerende uitrusting werd gereedgemaakt, voor het geval dat. (In verband met de kans op oververhitting doen we natuurlijk niet onnodig extra kleding aan bij de hier heersende tropische temperaturen.) De LDV (logistieke dienst verzorging) kwam aan met snacks en water om de teams van tevoren nog even goed te voeden. Vervolgens ging het eerste team van 10 personen de wal op: een brandaanvalsploeg, technici, verzorging en een verpleegkundige. Na 2 uren werd de eerste ploeg afgelost.

Roder en heter
Langzaamaan werd de brand heviger. Toen het drijvende deksel het door de hitte begaf, werden de vlammen heviger en hoger en werd het tijd om met het schip te ontmeren en op het water op veilige afstand stand-by te blijven. Vanaf het water zagen we de brand steeds verder toenemen. De tank werd steeds roder en heter. Het tweede hulpteam had zich op het eiland met de lokale brandweer ook terug moeten trekken. De verdere nacht konden we slechts toekijken hoe het vuur bleef woeden.

Gecontroleerd uitbranden
De commandant ging naar de wal voor overleg met het crisisteam van Bonaire. Er werden nog 2 teams van de technische dienst de wal op gestuurd. Aan het einde van de middag werd duidelijk dat de lokale brandweer het vuur, wat uit moest branden, onder controle had. Omdat onze militaire bijstand niet langer benodigd was, zetten wij een dag later dan gepland koers
richting Aruba.
Achter ons woedde de brand nog steeds, met donkere rookwolken, beschenen door de zon. Het leverde een welhaast idyllisch plaatje op van een verre van idyllische gebeurtenis. Vóór ons een vrijwel blauwe hemel met de ondergaande zon.

Dokter op zee (5)

Dokter op zee (5)

Bevoorraden op zee
6 september 2010
Een paar blogs geleden vertelde ik over de zondagse dienst onderweg naar Curaçao. Afgelopen zondag was er niet veel rust voor de bemanning. Er stond onder andere een RAS op het programma. Dat staat voor replenishment at sea oftewel bevoorraden op zee (BOZ). Dat zou je de hoofdtaak van een bevoorrader kunnen noemen en dat was het voorheen ook. Nu is het slechts 1 van de taken waarvoor we hier rondvaren.

Om een uur of 2 kwam het Amerikaanse fregat USS Klakring bij ons langszij. De tuigploeg had ondertussen het ‘tuig’ voor het bevoorraden gereedgemaakt. Onder andere meters lijnen en trossen waren uitgelopen, zodat ze bij het vieren niet in de knoop raken. Ook de ‘bok’ van BOZ-positie 5 op de midscheeps was gereedgemaakt om het tuig te bedienen.

Wij zoeken dekking
De USS Klakring stoomt op en komt op zo’n 40 meter naast ons varen. De voorbereidingen zijn klaar, de bemanningen op de beide schepen staan opgelijnd, wachtend op het signaal dat de schietlijn wordt overgeschoten. Wij zoeken dekking en de USS klakring schiet tweemaal een schietlijn over. De eerste lijn belandt op de bak; er wordt een afstandslijn aangeknoopt en overgetrokken. Deze geeft met vlaggetjes weer hoe groot de afstand tussen de schepen precies is. Aan de 2e lijn wordt eerst een tros en daarna de stalen kabel ( jackstay) overgetrokken. En dat gaat bij de Amerikanen gewoon op de hand; om precies te zijn, de tros gaat door 34 handen.
Wanneer de stalen kabel (jackstay) strak staat, laten wij de het vulpistool naar de overkant rollen. Een spansysteem zorgt ervoor dat de jackstay ondanks het slingeringen van de schepen een constante spanning behoudt. De koppeling wordt gemaakt en het overpompen van brandstof kan beginnen. Aan een zelfde soort kabel kunnen ook vaste lasten worden overgezet.

Gekleurde vierkante seinborden
De communicatie vindt plaats middels gekleurde vierkante seinborden. In het huidige tijdperk zou je verwachten dat er met portofoons gewerkt wordt. Echter, bij deze ouderwetse, beproefde en eveneens draadloze methode van communiceren heb je in ieder geval geen last van ruis op de lijn, taalbarrières, lege batterijen of onverstaanbaar gekraak. Belangrijker nog: ingeval van dreiging worden er geen radiosignalen uitgezonden. Bij nadere beschouwing dus toch de beste manier. Op beide schepen staat een ‘positiechef’, met groene helm, die de internationale seinen aangeeft. Zo draait de één bijvoorbeeld rondjes (‘doorhalen’), de ander beweegt gelijktijdig op en neer (‘vieren’).

Uit de kinken
Behalve de tuigploeg staat er ook een veiligheidsofficier aan dek. Deze ziet erop toe dat alles veilig gebeurt en iedereen ‘uit de kinken’ blijft. Een touw dat zich om een been strak trekt of een knappende kabel kan ernstige verwondingen geven. Er staat daarom ook altijd iemand van de medische dienst bij. Een tiental takenboekers kijkt toe of helpt een handje. Voor hen is het een mooi leermoment. Ook deze taak moeten ze in de vingers krijgen om hun takenboek te voltooien.

Na een goed uur is er 140.000 (!) liter diesel afgegeven en wordt het tuig weer teruggehaald. Wij zijn weer wat gewicht kwijt. Volgens de wet van Archimedes liggen we nu een paar centimeter hoger in het water en volgens Newton kunnen we ook weer ietsje harder varen. Maar op een totaalgewicht van zo’n 17.000 ton merk je dat niet echt. We kunnen trouwens 2 schepen tegelijk bevoorraden, zoals we deden tijdens het opwerktraject in juni bij Plymouth. Dat levert een mooi plaatje op.

Dokter op zee (4)

Dokter op zee (4)

Curacao bon bini..
31 augustus

Na 11 dagen varen kwamen we aan bij Curaçao. Met een ruime week op zee achter de rug was het opdoemende eiland een mooi gezicht.

De binnenkomst was ‘met ceremonieel’. Iedere keer wanneer het nieuwe stationsschip het vorige aflost, komt het de eerste keer binnen met de bemanning op ‘paradeerrol’. Dat wil zeggen, dat het grootste deel van de bemanning aan een zijde van het schip in de houding staat, in ceremonieel tenue. In dit geval de zogenaamde toetoep. Door de bemanning worden zo de lijnen van het schip geaccentueerd.
Vanaf het helikopterdek worden tweemaal 21 saluutschoten gelost door de gewapende wacht. Vanaf het eiland wordt het eerste saluut beantwoord met eveneens 21 saluutschoten. Het saluut wordt afgegeven voor de koninkrijksvlag en daarna voor de gouverneur van de Nederlandse Antillen.

Tenue inspectie
Het klinkt simpel en dat is de uitvoering misschien ook, maar er komt toch een aardige voorbereiding aan te pas. Allereerst werden in de dagen eraan vooraf vele tropentenues gewassen en geperst, schoenen gepoetst. Iedereen zorgt ervoor dat hij of zij er netjes bij staat. En het valt nog niet mee om een spierwit tenue tijdens de voorbereiding ook wit te houden aan boord van het schip. Een dag voor binnenkomst is er vervolgens het vooroefenen. Iedereen op zijn plek, waarna vanuit de RHIB (een kleine snelle motorboot) wordt gekeken of het er strak uitziet.

Niet al te ingewikkeld dus, maar toch: de temperatuur is, ook al om 8 uur ‘s ochtends richting de 30 graden, de zon schijnt behoorlijk fel, en dan in totaal ruim een half uur stilstaan. Je stapt niet zomaar uit om even wat te drinken of op te frissen. En dus houdt de medische dienst, d.w.z. de twee verpleegkundigen en ik, in de gaten of men het nog volhoudt. Zonodig kunnen we dan iemand uit de rij halen en even opfrissen, voordat ze uit zichzelf ‘omplokken’. Dat gebeurt overigens gelukkig zelden.

In de houding
De schipper fluit, pie/wieie\wie en praait “Paradeerrol - geeft acht”...iedereen neemt de houding aan...”Front maken over bakboord”...de officieren groeten...”In de houding staat”...”Op de plaats - rust”...”Paradeerrol - bedankt”. (Om de werkelijke tijd te benaderen moeten de puntjes héél langzaam worden gelezen.)
Wanneer we tussen de havenhoofden door varen, wordt er net zo ‘front gemaakt over stuurboord’. Een mooi gezicht: met iedereen strak in de houding varen we langs de kade vol zwaaiende mensen. Wij zwaaien uiteraard niet terug. Er was een aardig windje en wat bewolking, iedereen heeft het eigenlijk prima volgehouden. Geen medische bijzonderheden.

Even later meren we af onder de hoge brug van Curaçao. De staatsietrap wordt neergelaten, het pluggenbord komt er weer bij te staan. We hebben weer fysiek contact met de wal. We zijn in de West!

Dokter op zee (3)

Dokter op zee (3)

Reddingsvlot
28 augustus 2010.

Op zee, tussen Sint Maarten en Curaçao.

“Doc, er is een reddingsvlot visueel!” De NAVO (navigatieofficier) legt de telefoon neer en gaat naar de brug. We waren net begonnen aan een bijeenkomst over de mogelijke problemen bij het duiken. Tot de officier van de wacht over de scheepsomroep praaide: “Attentie, hier de brug. Stuurboords-RHIB klaarmaken. Uit.” Er was geen oefening gepland, dus iedereen kijkt op. De NAVO neemt contact op met de brug en even later is de bespreking voorbij.

De TUIGO (tuigofficier), het hoofd van de tuigploeg, vertrekt naar het dek om de RHIB ( snelle motorboot) klaar te maken. Ik loop zelf naar de brug om poolshoogte te nemen. Een reddingsvlot... dat betekent mogelijke overlevenden. Ziek, uitgeput, uitgedroogd? Hoeveel? 1, of 10? Hoe ver is het vlot weg? Moet de Medische Actie Dienst (MAD) al op post komen? Ook Rob, 1 van de 2 verpleegkundigen, is naar de brug gekomen. We slaan het rustig gade. Mocht het nodig zijn, dan is de noodziekenboeg snel ingericht. Het vlot blijkt nog een paar honderd meter van het schip af. De officier van de wacht, de uitkijk en de commandant turen door de verrekijker. Ze zien geen beweging in het vlot.

Ondertussen wordt de RHIB klaargemaakt en met 4 man te water gelaten. Judith, de andere verpleegkundige, gaat mee. Zodra de RHIB het water raakt wordt de haak losgekoppeld en stuiven ze op het vlot af. Na een paar minuten wordt het vlot langzaam genaderd.

“Brug voor de RHIB.”
“hier de brug.”
“we zien geen scheepsnaam of -nummer op het vlot.”
Even later...
“Het vlot is leeg.
Er zijn wel overlevingspakketten en aluminiumdekens.

De RHIB neemt het vlot langszij en vaart rustig terug om het aan boord van de Zuiderkruis te brengen. Een meeuw heeft zich in het vlot verschanst. Bij het omhoog hijsen kiest het toch eieren voor zijn geld en vertrekt. Een drijvend vlot zal bij ieder voorbijvarend schip een reddingsactie op gang brengen en dus wordt het aan boord gezet. Er worden wel vaker lege vlotten aangetroffen, waarschijnlijk losgeraakt van een schip.

Dit keer geen oefening meer, dit was echt, ook al bleek het vlot leeg. Na een vrij rustige oversteek was het goed voor de adrenalinestroom.

Tropische storm

Militairen helpt Curaçao na tropische storm
3 november

Militairen verlenen op Curaçao bijstand na het passeren van de tropische storm Tomas. Het noodweer veroorzaakte grote wateroverlast, waarbij ook 2 personen om het leven zijn gekomen. In enkele uren viel er ontzettend veel neerslag. Het wegennet werd onbegaanbaar, huizen liepen onder water en op grote delen van het eiland viel de stroom uit.

De militairen helpen de lokale autoriteiten met opruimwerkzaamheden, het beveiligen van objecten, het handhaven van wegafzettingen en het assisteren van de lokale politie. De kustwacht helikopter heeft ondertussen een groot deel van de schade in kaart gebracht, wat gerichte hulpverlening vergemakkelijkt.

Eerste hulp

Op verzoek van de gouverneur van Curaçao zijn de militairen op verschillende plekken aan de slag gegaan. De op Curaçao gelegerde landmachteenheid is ingezet voor het beveiligen van kwetsbare gebouwen en het opzetten en handhaven van wegafzettingen. De Antilliaanse Militie voert opruimwerkzaamheden uit bij een lokale school. Daarnaast pompt men verschillende ondergelopen gebouwen in het centrum leeg. Voor de kust voeren de kustwachtcutter Jaguar en super-snelle motorboten extra patrouilles uit. De ziekenboeg op Marinebasis Parera staat klaar om eventuele slachtoffers op te vangen.

Taken
De hoofdtaken van Defensie in het Caraïbisch Gebied zijn de verdediging van het grondgebied, handhaving van de internationale rechtsorde en ondersteuning van civiele autoriteiten. Zoals het verlenen van bijstand bij rampen en ongevallen.

Adelborst op het KIM (2)

Janussen

Vorige week ben ik, Thomas de Bruin, begonnen met schermen.
Een onwijs mooie sport die je niet overal tegenkomt!
Naast wat houdingtechniekjes en andere oefeningen, zitten er ook wat partijtjes in.
Ook de Vlagofficier van het KIM beoefent de sport schermen. Dus als Adelborst kan het ook zijn dat je met de hoogste officier van het KIM aan het schermen bent!
Dat laat gelijk zien hoe je netwerken opbouwt tijdens het sporten, wat in de toekomst weer handig kan zijn!

Naast het schermen ben ik deze week ook begonnen met sloeproeien. Het is heerlijk om ’s avonds na een zware studiedag een stukje te roeien.
Met z’n allen in de sloep en dan proberen zo snel mogelijk van A naar B en weer terug naar A te gaan. We doen dan ook een tijdmeting, en hebben die avond de snelste tijd met 8 seconden verbroken! In tegenstelling tot het schermen hebben we met het sloeproeien regelmatig wedstrijden. Over 3 weken is er een wedstrijd.

Tamboerkorps Adelborsten

Waar ik wel elke week een uitvoering van heb, is met de TKKA. TKKA staat voor Tamboerkorps Korps Adelborsten, het orkest van de Adelborsten. Elke dag een half uurtje oefenen met z’n allen, en dan maandag spelen voor het hele korps. Het is traditie om elke maandagochtend een rondje om het Hoofdgebouw te marcheren onder begeleiding van onze muziek. Het was voor de eerste keer dat de jongstejaars van ons studiejaar een uitvoering gaven, dus iedereen had wat zenuwen. Gelukkig waren we met een flinke groep en liep het allemaal gesmeerd. De hele dag hoorde je mensen over ons praten en de muziek nafluiten. Dat geeft echt een heel trots gevoel !

Adelborst op het KIM (1)

Hoi iedereen!

Ik ben Thomas de Bruin, 17 jaar oud en volg de opleiding tot Officier Zeedienst bij de Koninklijke Marine.
Voor SUBS zal ik bloggen over mijn ervaringen op het KIM.

In 2009 heb ik gesolliciteerd bij de marine. Met mijn Havo diploma en volledige goedkeuring voor de marine ben ik op 17 augustus gestart op het KIM.

Na een paar weken kennismaking, groepsconfrontaties en korpsintroductie ben ik lid geworden van het Korps Adelborsten en geïnstalleerd als militair. Helaas kan ik niet al te veel vertellen over deze verrassende introductieperiode. Wel kan ik zeggen dat de periodes van hard werken goed afgewisseld worden met periodes van ontspanning. Op deze manier wordt je mentaal en fysiek goed geprikkeld.

Na de introductieperiode begint het studiejaar. Het begint rustig met 1 of 2 colleges op een dag maar wordt langzaam opgebouwd naar 3 of 4 colleges. Nadat je dan je huiswerk hebt gedaan, is er genoeg tijd om te sporten of op een andere manier te ontspannen.

Janussen

Hier op het KIM heb je ook verschillende sportverenigingen, die we janussen noemen. Je kan zo’n beetje elke sport bedenken, en het is hier op het KIM. En als het er niet is, dan is er de mogelijkheid zelf een vereniging op te richten! Zelf ben ik hier begonnen met schermen, en doe ik aan sloeproeien. Later zal ik jullie meer vertellen over deze janussen.

Operatie Atalanta

Marineschip verzamelt informatie voor antipiraterij-missie

27 oktober 2010

Hr. Ms. Amsterdam heeft vandaag verschillende vissersboten benaderd voor de kust van Somalië. Tijdens deze ‘vriendelijke benaderingen’ gaat het boardingteam van het bevoorradingsschip, na toestemming, aan boord en vraagt de bemanning of ze verdachte zaken hebben gezien. Dit gebeurt in het kader van de antipiraterij-missie Atalanta.

Bij de derde vissersboot, een zogenoemde dhow, werd het boardingteam met open armen ontvangen. Een bemanningslid met een geïnfecteerde beenwond had dringend medische hulp nodig. Een van de snelle motorboten (RHIB) bracht de scheepsarts en ziekenverpleger van de Amsterdam naar de dhow om de gewonde te behandelen en te voorzien van medicijnen.

Patrouilleren

De boordhelikopter van de Amsterdam ontdekte vanochtend de eerste 2 dhows. Hierop werd besloten de RHIB 's erheen te sturen. De Pakistaanse kapitein van een van de vissersboten gaf toestemming om met de bemanning te praten. Die werd gewezen op de piraterij en de manieren om dit te voorkomen.

Waardevolle informatie

Op uitnodiging van de kapitein ging de speciale marinierseenheid bij de andere dhow aan boord. Het bezoek leverde waardevolle informatie op over een recente aanval van piraten op een bootje, alsmede over de dreiging in het gebied. Piraten gebruiken dhows regelmatig als moederschip om ver buiten de kust te opereren.

Operatie Atalanta

De taak van Hr. Ms. Amsterdam is te patrouilleren in de Indische Oceaan om piratenacties te voorkomen en te verstoren.
De 172 bemanningsleden van het Fast Combat Support Ship Hr. Ms. Amsterdam blijven tot het einde van dit jaar actief in de strijd tegen piraterij.

Reddingsoperatie

Mariniers schieten schip in nood te hulp
27 oktober 2010

Een gezamenlijke oefening van Nederlandse en Britse mariniers is geëindigd met een echte reddingsoperatie. Een zeilschip dat stuurloos ronddobberde voor de kust van Engeland moest op sleeptouw worden genomen.

Tijdens de oversteek van Portugal naar Portsmouth kreeg het Britse zeiljacht ‘Llandoger Trow’ te kampen problemen. Toen de motor uitviel en het schip water maakte, nam de bemanning contact op met de havenmeester van Dartmouth.

De havenmeester informeerde de Britse nationale reddingsmaatschappij, die op dat moment aan het oefenen was met Nederlandse en Britse mariniers. Omdat de reddingsmaatschappij slechts met een klein bootje aan de oefening deelnam, schoten de mariniers met een Zweedse Combat Boat 90 te hulp. Het stuurloze schip werd op sleeptouw genomen en veilig afgeleverd in de haven van Dartmouth.

Combat boat 90

Bij de oefening waren 2 Zweedse marineschepen, type Combat Boat 90, aanwezig in het kader van de multinationale operationele experimenten (MOE). De Nederlandse mariniers oefenen met de Zweedse aanvalsboten om procedures te ontwikkelen voor operaties met kleine vaartuigen in kustgebieden. MOE is een initiatief van Nederland met het Verenigd Koninkrijk, Zweden en Noorwegen.

Nieuwe minister van defensie

De nieuwe Minister van Defensie
Hans Hillen

Hans Hillen (CDA) is op 14 oktober benoemd tot de nieuwe minister van Defensie. Hij volgt Eimert van Middelkoop op.

In de ministerskamer vond de overdracht van dossiers plaats. De huidige minister heeft geen staatssecretaris, want die functie komt bij Defensie in het kabinet Rutte-Verhagen niet terug. Dat betekent dat Hillen ook de portefeuilles materieel en personeel voor zijn rekening neemt.

Na tekening van de stukken verliet de vorige Minister van Defensie: Van Middelkoop voor de laatste keer zijn departement waar hij bijna 3,5 jaar voor heeft gewerkt.