Na het vertrek, de DISTEX-oefening en de overtocht was dan eindelijk Curaçao in zicht. Voor ik meer over dit havenbezoek ga vertellen eerst even een stukje staatskunde:Curaçao vormt samen met Bonaire, St. Maarten, St. Eustatius en Saba de Nederlandse Antillen. De Nederlandse Antillen vormen samen met Aruba en Nederland weer het Koninkrijk.
Voor het Koninkrijk (NL, NLA & A) regelt het Statuut de verhouding tussen de 3 verschillende delen. Hierin staat oa. beschreven dat ieder land zelfstandig zijn eigen belangen behartigt, dat zij op voet van gelijkwaardigheid de gemeenschappelijke belangen zullen verzorgen en dat zij elkaar wederkerig bijstand zullen verlenen.
Dit Statuut geeft autonomie aan de Nederlandse Antillen & Aruba,
maar er zijn zaken die zij niet zelf mogen regelen (Koninkrijkszaken).
Hieronder vallen oa. defensie, buitenlandse betrekkingen, het Nederlanderschap en rechtszekerheid.
Defensie is dus een Koninkrijksaangelegenheid en de defensietaken zijn door de Nederlandse Staat belegd bij de Nederlandse krijgsmacht. En dus opereert de Koninklijke Marine ook in dit gebied. Maar eigenlijk zorgt De Koninklijke Marine wereldwijd voor veiligheid op en vanuit zee. Zo zijn er de afgelopen tijd eenheden ingezet voor de kust van Somalië (ivm piraterij) en zijn er mariniers gestationeerd in Afghanistan (ivm wederopbouw).
Maar goed, terug naar ons havenbezoek aan Curaçao. Vrijdag 10 juli kwamen we na 11 dagen varen dan eindelijk aan in Curaçao. Je ziet van afstand al het Plaza-hotel (vroegere Van der Valk-hotel) en de markante boog van de Koningin Julianabrug En natuurlijk de vieze, behoorlijke rokende schoorstenen van de ISLA (olieraffinaderij, vroegere Shell).
Een havenbezoek aan Curaçao gaat altijd gepaard met veel ceremonieel. Saluutschoten voor de Koninkrijksvlag en gouverneur. In Curaçao huist ook de Commandant van het Caribisch Gebied (CZMCARIB), oftewel de hoogste marineman die het militaire commando voert over dit deel van het Koninkrijk. De saluutschoten worden eerst door het schip afgegeven en daarna door de wal worden beantwoord. Eerst al varend langs de kust en daarna vlak voor het invaren van de haven.
Bij deze saluut-schoten hoort de ‘paradeerrol’ oftewel het geheel in het witte tropenuniform gestoken en op regelmatige afstand van elkaar staan langs de hele ‘lijn’ van het schip. Dit hadden we donderdags al geoefend (alleen het netjes opgelijnd staan), maar nu was het dan echt zover.
Het was flink bewolkt met een harde wind, maar daar hoorde je
niemand over. Het was namelijk zo’n 27°C en dan is zo’n uur stil in de zon staan echt geen pretje. De helikopter vloog rond om foto’s van het schip en de paradeerrol te maken en is daarna naar vliegveld Hato afgevlogen. Daar zal de helikopter de komende dagen staan (op het militaire deel) zodat men daar makkelijker onderhoud aan de kist kan geven.
Om 07.30u werd de loods opgepikt en om 08.00u stond iedereen keurig aangetreden voor de ceremoniële binnenkomst. Dat ziet er toch wel heel mooi uit, allemaal in het wit in het gelid. Om 08.30u klonk het eerste van de 21 saluutschoten vanaf het schip. We lagen zo’n 500 meter uit de kust en voeren richting het oosten. Na onze saluutschoten werden deze beantwoord vanaf de wal (ook 21 saluutschoten).
Hierna draaide het schip om voor de haveningang te komen liggen waarna nogmaals 21 saluutschoten door het schip werden gegeven. Het laatste schot klonk precies toen we de haven invoeren. Daar ligt rechts vooraan het gouvernementsgebouw, waar de gouverneur van de Antillen op het balkon stond om het schip officieel welkom te heten. Dat was toch wel even een kippenvelmomentje (eigenlijk meer een trots gevoel).
De Annabaai is niet heel breed (tenminste niet als wij er doorheen varen), dus het zag er vrij
imposant uit. Als je dan de gouverneur daar ziet staan met de gewapende wacht ervoor en je bedenkt je dan dat het Caribisch gebied de komende 5 maanden je werkterrein is en we daar echt goed werk gaan doen, dan doet dat best wat met je.
Ook vond ik het erg leuk om Curaçao weer te zien. Ik kan me van de vorige keer (10 jaar geleden) wel wat herinneren (meer dat ik het een armoedige bende vond) en ben erg benieuwd of er veel (ten goede) veranderd is. Daarnaast vallen wij nu ook onder het commando van CZMCARIB en worden door hem ingezet, terwijl het de vorige keer slechts een routine havenbezoek was.
Defensie is dus een Koninkrijksaangelegenheid en de defensietaken zijn door de Nederlandse Staat belegd bij de Nederlandse krijgsmacht. En dus opereert de Koninklijke Marine ook in dit gebied. Maar eigenlijk zorgt De Koninklijke Marine wereldwijd voor veiligheid op en vanuit zee. Zo zijn er de afgelopen tijd eenheden ingezet voor de kust van Somalië (ivm piraterij) en zijn er mariniers gestationeerd in Afghanistan (ivm wederopbouw).
Maar goed, terug naar ons havenbezoek aan Curaçao. Vrijdag 10 juli kwamen we na 11 dagen varen dan eindelijk aan in Curaçao. Je ziet van afstand al het Plaza-hotel (vroegere Van der Valk-hotel) en de markante boog van de Koningin Julianabrug En natuurlijk de vieze, behoorlijke rokende schoorstenen van de ISLA (olieraffinaderij, vroegere Shell).
Een havenbezoek aan Curaçao gaat altijd gepaard met veel ceremonieel. Saluutschoten voor de Koninkrijksvlag en gouverneur. In Curaçao huist ook de Commandant van het Caribisch Gebied (CZMCARIB), oftewel de hoogste marineman die het militaire commando voert over dit deel van het Koninkrijk. De saluutschoten worden eerst door het schip afgegeven en daarna door de wal worden beantwoord. Eerst al varend langs de kust en daarna vlak voor het invaren van de haven.Bij deze saluut-schoten hoort de ‘paradeerrol’ oftewel het geheel in het witte tropenuniform gestoken en op regelmatige afstand van elkaar staan langs de hele ‘lijn’ van het schip. Dit hadden we donderdags al geoefend (alleen het netjes opgelijnd staan), maar nu was het dan echt zover.
Het was flink bewolkt met een harde wind, maar daar hoorde je
niemand over. Het was namelijk zo’n 27°C en dan is zo’n uur stil in de zon staan echt geen pretje. De helikopter vloog rond om foto’s van het schip en de paradeerrol te maken en is daarna naar vliegveld Hato afgevlogen. Daar zal de helikopter de komende dagen staan (op het militaire deel) zodat men daar makkelijker onderhoud aan de kist kan geven.Om 07.30u werd de loods opgepikt en om 08.00u stond iedereen keurig aangetreden voor de ceremoniële binnenkomst. Dat ziet er toch wel heel mooi uit, allemaal in het wit in het gelid. Om 08.30u klonk het eerste van de 21 saluutschoten vanaf het schip. We lagen zo’n 500 meter uit de kust en voeren richting het oosten. Na onze saluutschoten werden deze beantwoord vanaf de wal (ook 21 saluutschoten).
Hierna draaide het schip om voor de haveningang te komen liggen waarna nogmaals 21 saluutschoten door het schip werden gegeven. Het laatste schot klonk precies toen we de haven invoeren. Daar ligt rechts vooraan het gouvernementsgebouw, waar de gouverneur van de Antillen op het balkon stond om het schip officieel welkom te heten. Dat was toch wel even een kippenvelmomentje (eigenlijk meer een trots gevoel).De Annabaai is niet heel breed (tenminste niet als wij er doorheen varen), dus het zag er vrij
imposant uit. Als je dan de gouverneur daar ziet staan met de gewapende wacht ervoor en je bedenkt je dan dat het Caribisch gebied de komende 5 maanden je werkterrein is en we daar echt goed werk gaan doen, dan doet dat best wat met je.Ook vond ik het erg leuk om Curaçao weer te zien. Ik kan me van de vorige keer (10 jaar geleden) wel wat herinneren (meer dat ik het een armoedige bende vond) en ben erg benieuwd of er veel (ten goede) veranderd is. Daarnaast vallen wij nu ook onder het commando van CZMCARIB en worden door hem ingezet, terwijl het de vorige keer slechts een routine havenbezoek was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten