Maartje in Congo (4)

Een grote verrassing

Het is nu kwart over acht. Ik ging om half vijf in de vergaderzaal zitten en gedurende al die tijd is er op sneltreinvaart informatie op me afgevuurd over de operatie van de legertellingen waar we morgen mee gaan beginnen. Stoom spuit uit mijn oren en ik ben zelfs zo overdonderd door het Frans dat ik een CD van Jan Smit (!!) heb opgezet om wat Nederlands te horen.

Morgenochtend om zes uur vertrek ik met mijn rugzak, slaapzak, extra camopakken en een computer het veld in. Wij zijn als EUSEC-medewerkers aangewezen om als controleurs op te treden bij de grote legertelling die vanaf morgen begint en ongeveer de hele maand oktober in beslag zal nemen.

Wat we daarbij precies moeten controleren? Je kan het zo gek niet bedenken, maar als ik de briefings moet geloven, moeten we echt elke beweging van onze Congolese counterparts in de gaten houden. Zijn degene die geteld worden wel ouder dan 18 jaar, maar hou daarbij wel in de gaten dat ze jonger zijn dan 75 jaar. Zorg ervoor dat de mensen die geteld worden niet achter aan de rij weer aansluiten en zich opnieuw laten tellen zodat ze twee keer soldij ontvangen. Hou de tijdsplanning in de gaten, zodat er 40 mensen per dag geteld worden en we binnen een maand klaar zijn. Ga zo maar verder! Ik heb verhalen gehoord van soldaten die gauw in de bosjes hun uniform omwisselen en dat aan hun vrouw geven zodat die ook nog een keer geteld wordt en de familie een dubbel soldij ontvangt. Ik ben dus heel erg benieuwd waar we deze week mee geconfronteerd zullen worden, maar ik verwacht wel dat ik in mijn volgende blog wat mooie verhalen kan neerpennen.

Mijn voorganger heeft ondertussen het land verlaten en ik ben in mijn appartement getrokken. Bevalt me erg goed, moet ik zeggen. Ik heb een aantal foto's bijgevoegd van mijn nieuwe onderkomen zodat jullie een beetje een idee hebben hoe ik hier woon.

Hoogtepunt van vorige week was het bezoek van 26 (!!) ambassadeurs aan Goma. In een hele colonne met escorte (ik mocht in de politiewagen meerijden) hebben we de belangrijkste plekken in de stad gezien. Nou heb ik toch aardig wat gereisd de afgelopen jaren, maar zo'n rotzooi als hier heb ik echt nog nooit gezien. We zijn door de 'kazerne' gereden van de brigade die hier in Goma gelegerd is. Echt pure miserie. Honderden en honderden plastic tentjes van 4 vierkante meter waar hele families in wonen. Het kamp waar wij doorheen zijn gereden had de oppervlakte van 5 voetbalvelden met maar liefst 9000 inwoners.

Volgende stop was de gevangenis die voor 100 mensen is gebouwd, maar waar 800 gevangen zitten. De straten zijn compleet overcrowded en het verkeer krioelt door elkaar, het heeft nog het meeste weg van een mierenhoop. Het is nu het regenseizoen in Goma en als het regent... nou, dan regent het ook echt. Alleen al het kleine stukje van het appartement naar de auto zorgt voor een volledig nat pak en de wegen veranderen in kolkende modderpoelen. Na zo'n regenbui komt er een stank vrij... niet te harden!!!

Ik ga komende week in een Indiaas compound logeren in het midden van de bush. Boeken en een laptop mee. (Ik verwacht niet dat ik toegang zal hebben tot het Internet).