Melissa Westdijk, Ondergeschikt Hoofd Logistieke Dienst
“Hoe minder ons werk opvalt, hoe beter we het doen…”
Je ouders zijn een weekendje weg en hebben jou gevraagd om de tent te runnen. Je hoeft alleen maar een beetje te zorgen voor jou en je twee zusjes. Piece of cake! En die paar huishoudelijke taakjes waar je moeder het over had, die doe je er gewoon even bij. Boodschappen halen, brood uit het vuistje, paar brieven posten, pizzaatjes uit de oven, telefoon beantwoorden, heel veel cola, wasmachine aanzetten, zusje troosten met een zalfje op d’r knie, verlengsnoer terug naar de buurman, geld aannemen voor de bolderkar die je moeder via Marktplaats heeft verkocht… De afwas van het hele weekend doe je morgen wel. Om tien uur ’s avonds plof je moe op je bed en vraag je je af of je niks bent vergeten. Toch best een hele verantwoordelijkheid: de complete logistiek voor een gezin van – normaal gesproken – vijf personen! Kun je nagaan hoe het moet zijn om als Ondergeschikt Hoofd Logistieke Dienst te werken op het grootste schip van de Koninklijke Marine, met soms wel zevenhonderd man aan boord! Gelukkig weet officier Melissa Westdijk (24) wel van aanpakken…
“Eigenlijk ben ik Ondergeschikt Hoofd Logistieke Dienst, OGHLD, de rechterhand van de HLD. Maar omdat hij drie maanden op cursus moest en we voorlopig toch nog niet zouden gaan varen, zeiden ze tegen mij: neem jij het zolang dan maar over. Ik was nog maar net afgestudeerd, en de Johan de Witt was zo groot en zo nieuw… Het was me bijna té spannend! Maar aan de andere kant: wanneer krijg je nou de kans om zo jong al in zo’n functie te rollen? Ik besloot er gewoon het beste van te maken, samen met alle 33 LD’ers die ik officieel moest aansturen. Was ik even blij dat daar veel mensen tussen zaten met járen ervaring. Zeker toen ik op een gegeven moment hoorde dat we toch al weg gingen uit Vlissingen, om echt te gaan varen!”Alle ondersteunende diensten
Het Hoofd Logistieke Dienst – of diens plaatsvervanger – is eindverantwoordelijk voor alle activiteiten die onder de LD vallen. “Tja, wat heb je?” vraagt Melissa zich hardop af. “De LDV, natuurlijk, de Logistieke Dienst Verzorging. De LDA, de Logistieke Dienst Administratie. De LDGB, de Logistieke Dienst Goederenbeheer. De LDGD, de Logistieke Dienst Geneeskundige Dienst. De ziekenboeg, de bevoorrading, de boekhouding, de wasserij, de kombuis, de toko, de salarisadministratie, de cafs, de longrooms, de recepties… Eigenlijk heb ik te maken met alle ondersteunende diensten!”Geen vaktechnische hulp, wel organisatorische assistentie
Maar Melissa is wel de laatste die de eer naar zich toe wil trekken. “Het financiële plaatje, iedere week, dat is wel mijn ding, ja. Zonder economische achtergrond – ik ben afgestudeerd in accountancy – zou ik deze functie niet aankunnen. Maar voor de rest zie ik mezelf meer als personeelsmanager voor de LD’ers. Want wat weet ik zelf nou van het hofmeester-zijn, bijvoorbeeld? Ik heb vorige week een keer meegedraaid tijdens een lunch voor 75 onderofficieren, maar mijn hemel, voordat je dan alles netjes hebt uitgeserveerd… Wat komt daar nog veel bij kijken! Of neem de ziekenboeg: daar werken nu twee verplegers, maar tijdens een missie fungeert dat echt als een hospitaal met een medisch team, inclusief anesthesisten en chirurgen! Die kan ik vaktechnisch natuurlijk niet helpen, maar ik probeer er wél voor te zorgen dat alles op rolletjes loopt. Wat dat betreft speelt mijn werk zich vooral af achter de schermen: als alles goed gaat – als iedereen op tijd een behoorlijke maaltijd krijgt, als elke zieke fatsoenlijk geholpen wordt, als iedereen elke maand z’n salaris ontvangt – dan heeft het grootste deel van de bemanning er geen benul van dat ik zelfs maar bestá. Des te beter, denk ik dan: mijn overkoepelende taak is om alle processen vanuit de logistieke bureaus zo onzichtbaar mogelijk te houden.”Knorrende maag
Het moet je natuurlijk wel liggen, zo’n rol in de zijlijn: “Dat je met 33 LD’ers verantwoordelijk bent voor de basisbehoeften van de bemanning, daar staat bijna niemand bij stil. Want de technici, de mensen op de brug, de nauten, de wapendeskundigen – die doen toch het échte werk?” Melissa kan er wel om lachen. “Laat iedereen dat maar denken, hoor. Maar of zo’n techneut lekker functioneert met een zwerende vinger en een knorrende maag? Mwah! Vroeg of laat hebben ze ons toch echt nodig…!”Juli 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten