Snuffelen aan schepen, strand en spetters
Ooit waren stagiaires achttien-plussers die vanuit gerichte beroepsopleidingen de fijne kneepjes van het gekozen vak ‘in het echt’ gingen oefenen. Maar inmiddels mogen ook achttien-minners uit het voortgezet onderwijs de schoolbanken wel eens uit, de werkende wereld in, om zich alvast op de arbeidsmarkt te oriënteren. Weliswaar geen máánden, maar toch lang genoeg – meestal een week – om te ‘snuffelen’ aan de praktijk bij een drukkerij, in een ziekenhuis, in een kaasfabriek, of… bij de marine!
Deze week lopen er zeventien jongens en twee meiden mee met de drie dagen durende ‘snuffelstage’ van de marine. Luitenant ter zee Wigbold van het Bureau Stageondersteuning: “Deze stage is ontzettend populair: we zitten elke keer vol! Maar gelukkig kunnen we nog steeds bijna iedereen plaatsen. Normaal bestaat een groep uit maximaal zestien personen, maar deze week is een uitzondering. Daar zetten we wel extra mensen voor in: instructeurs van de Eerste Maritiem Militaire Vorming, bijvoorbeeld. Die zien in hun dagelijks werk natuurlijk ook veel beginners voorbijkomen, en voelen vaak heel goed aan welke begeleiding zij nodig hebben.”
Zeker niet kinderachtig!
De marine heeft instructeurs waar de scholieren zich heel prettig bij voelen: “Lekker stoer, en soms genadeloos streng, maar ondertussen houden ze heel goed in de gaten of de deelnemers het allemaal wel aankunnen… Want we willen natuurlijk niet dat iemand zich zwaar ongelukkig door zo’n week heen worstelt. Aan de ene kant mag de stage best realistisch zijn – de opdrachten die ze krijgen zijn ook zeker niet kinderachtig! – maar aan de andere kant zijn wij wel verantwoordelijk voor jongeren van 15, 16, 17 jaar, die soms nog heel kwetsbaar zijn. Ze willen graag afzien, maar het moet natuurlijk wel leuk blijven!”Daan wil zweten!
Terwijl de stage nog niet eens op z’n helft is, wordt er over dat afzien – of beter gezegd: het gebrek daaraan! – inderdaad al geklaagd. SUBS-lid Daan van der Horst (15) uit Amsterdam: “Ik dacht: dat wordt heel veel rennen en sjouwen, hijgen en zweten, maar ik ben niet eens moe!” Sergeant Vega, een van de begeleiders van de snuffelstage, en tevens coördinator, vangt dat op en begint breed te grijzen: “Joh, maak je niet druk! De dag is nog lang niet voorbij!” Gisteren maakten de stagiaires kennis met de ‘blauwe marine’: de vloot. “We kregen een rondleiding op de Zeven Provinciën en zijn een stuk wezen varen”, vertelt Daan. “Ook was er een uitgebreide voorlichting over de schepen, met filmpjes en verhalen en zo. Vanuit de kazerne in Den Helder zijn we vanochtend naar Texel vertrokken.” Vandaag draait het om de ‘groene marine’: de wereld van het Korps. “We slapen vannacht op stretchers met slaapzakken, in zo’n echte boogtent van de mariniers!”De lunch: een blikje met ‘iets’
Daan vertelt hoe ze hun eigen lunch moesten klaarmaken: “We kregen een blikje met iets erin… Eh, aardappels en doperwtjes… en dan nog iets eetbaars, iets… Nou ja, iets dat ik niet echt herkende…” Het blikje met ‘iets’ moest worden opgewarmd in een pannetje met heet water. En toen – lekker smullen? “Het was goed te eten, vond ik zelf. Maar er waren ook lui die het bijna niet weg kregen.” Tijdens de lunch werden ook de 24-uurs-rantsoenen uitgedeeld: kleine doosjes met compacte maaltijden. “Daar moeten we het voorlopig mee doen. Mij kan het niet schelen hoe het allemaal smaakt: dit hoort toch ook bij de ervaring!?”Samenwerking, collegialiteit en groepsvorming
Tijdens zo’n snuffelstage ontstaat de groepsvorming als vanzelf. Wigbold: “De eerste dag zijn het volslagen vreemden, die helemaal niets met elkaar hebben. Zeventien eigen karaktertjes, van allerlei leeftijden (tussen 15 en 23 jaar), van vmbo, havo of vwo, vanuit Zwolle of Heerhugowaard of Eindhoven… Hoe dan ook, totaal verschillend. Maar de tweede dag zie je ze al dichter bij elkaar komen. Natuurlijk stimuleren wij dat ook via onze activiteiten, want die draaien heel sterk om samenwerking, collegialiteit en groepsvorming. Als mensen daar minder goed tegen blijken te kunnen, dan is dat ook oké. Want tijdens zo’n oriënterende week mag je ook ontdekken wat je níét wilt. Maar in de meeste gevallen ontstaat er tussen de deelnemers een heel bijzondere band. Vooral de buddy’s kunnen aan het eind van de week vaak niet meer zonder elkaar!”Originele ideeën vanuit het niets
Maar nog even over die activiteiten: wat wordt er dan allemaal gedaan en geleerd, zo’n hele week? “Veel fysieke training, militaire discipline, zelfredzaamheid, improviseren, de duinen in, het strand op, het water in, lessen in leiderschap, opdrachten uitvoeren waar je met z’n allen een goede rolverdeling en een praktisch plan van aanpak voor nodig hebt…” Sergeant Vega geeft liever geen voorbeelden: “We doen deze snuffelstage nu twee keer per maand, vaak met hetzelfde basisprogramma. De lol van de opdrachten is dat de deelnemers eerst geen flauw benul hebben waar ze moeten beginnen, maar dat ze vervolgens vanuit het niets – door samen te brainstormen en de wildste ideeën in de groep te gooien – tot de meest originele oplossingen komen. Die lol willen we er graag in houden!”
De grootste praatjesmaker
Bij één zo’n opdracht, het in elkaar zetten van een ingewikkeld bouwwerk dat aan een aantal specifieke eisen moest voldoen, was Louis (17) aangewezen als leider. “Waarschijnlijk omdat ik de grootste praatjesmaker ben”, zegt hij lachend. Of dát het nou was, of iets anders, hij deed het in elk geval prima. “We hadden op zich een goed plan, maar tijdens het werk moesten we nog wel eens overleggen, want als je met een hele groep zo’n klus probeert te klaren, dan komen er af en toe toch nog onverwachte dingen langs. Ik moest dan telkens de knoop doorhakken. En de anderen die luisterden dan gewoon naar mij! Maf hoor!” Na het opbouwen, afbreken en opruimen van het goedgekeurde bouwwerk, krijgen de stagiaires de kleine Texelse marinehaven te zien. Daar mogen ze – verdeeld in groepjes en voorzien van alle mogelijke veiligheidsmaatregelen – in een gemotoriseerde rubberboot (LCRM) stappen. “Stop je camera’s maar even weg, want alles kan nat worden!” waarschuwt Sergeant Vega. De bestuurders van de LCRM’s zetten de vaart er inderdaad lekker in. Ze manoeuvreren om elkaar heen, maken scherpe bochten, en zorgen ervoor dat het zeewater alle kanten op spettert. De zon schijnt door de opspattende druppels heen – alsof je tussen de flonkerende sterren vliegt. Wat wil je nog meer? Snuffelen in een kaasfabriek? Dacht het niet…Wil jij je ook opgeven voor een snuffelstage bij de marine?
Op www.werkenbijdemarine.nl vind je onder ‘Stages’ meer info en voor elke vooropleiding een aanmeldingsformulier.
En als je vragen hebt, stuur dan een mailtje naar stage@marine.nl.
Juli 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten