GROTE OEFENING... ENNN... ACTIE!
“Drie… twee… één… Geluid loopt, camera loopt, ènnnnn… áctie!” Niet echt woorden die je verwacht aan boord van een marineschip, hè? Toch worden ze wel uitgesproken op de brug van Hr.Ms. Tromp. Iedereen loopt in een gevechtsoverall en de officier van de wacht is druk bezig met het verzinnen van manoeuvres en het uitdelen van orders om de aanvallen van de straaljagers te ontwijken. Dat er ondertussen een aantal mensen om ons heen rondwandelen met een enorme camera en iets dat lijkt op een kattenstaart op een stok (ze zeggen dat het een microfoon is), maakt het de officier van de wacht niet echt gemakkelijker om de F16’s te overwinnen...
Hr.Ms. Tromp is deze week het decor bij de opnames voor de nieuwe televisie-commercials van de Koninklijke Marine. Dat het hierdoor best een gekkenhuis is aan boord, komt vooral doordat we bezig zijn met een grote oefening op de Middellandse Zee. Samen met Hr.Ms. Van Galen en Hr.Ms. Zuiderkruis zijn we drie weken geleden uit Den Helder vertrokken. De Tromp is niet voor niets een LCF, een luchtverdedigings- en commandofregat, en dat wordt tijdens deze reis wel duidelijk! We zijn niet alleen verantwoordelijk voor de luchtverdediging van dit kleine eskader, we hebben ook een staf van twintig mensen aan boord, die het commando voert over ons eskader en die de planning voor de schepen maakt.
Wanneer ik ’s middags naar de brug ga om mijn wacht te lopen, staat ineens de professionele fotograaf van het reclamebureau voor mijn neus. “Mevrouw, vindt u het erg dat ik wat foto’s maak terwijl u uw werk doet?” Nee, hoor, geen enkel probleem! Omdat we in een klein verband varen en we voor bepaalde functies maar één persoon hebben, worden er elke dag boottransfers uitgevoerd. Ik moet dan heel dicht bij de andere schepen gaan varen, zodat onze Rhib (rubberboot) niet te ver hoeft te varen om bij de andere schepen te komen. Vandaag gaat de dokter voor een middagje naar de Van Galen voor het wekelijkse spreekuur. Terwijl ik over de brugvleugel hang met de microfoon in mijn hand om orders te geven aan de roerganger binnen, staat de fotograaf steeds voor mijn neus. “Kan je die kant op kijken, kan je dat nog eens zeggen, kan je dat bordje nog eens buitenboord hangen...” Er komt blijkbaar nog aardig wat bij kijken om iemand leuk op de foto te krijgen! ;-)
Nog geen twee minuten na de boottransfer gaat ineens het alarm. De fotograaf sprint weg en ik hijs me in mijn overall: onderzeebootaanval! Roerganger, roer bakboord aan boord, instellen maximale vaart. Net op tijd kan ons schip de torpedo ontwijken, maar de oefening is nog lang niet afgelopen. De groene flares, waarmee de onderzeeboot aangeeft dat hij ons aanvalt, vliegen ons om de oren. Drie uur later loop ik moe maar voldaan naar mijn hut. We hebben de aanval met minimale schade doorstaan. In mijn hutje aangekomen, vind ik een cd op mijn bureau: met de groeten van de fotograaf. Al maakt het je werk niet gemakkelijker, toch leuk om jezelf op de brug in actie te zien: ík vind de foto’s in elk geval best geslaagd! Januari 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten