OP NAAR HAWAÏ!
Wat een gekkenhuis aan boord! Op de kade rijden vrachtwagens met allerhande goederen af en aan. Met twee kranen worden de grootste spullen aan boord getild. Gisteren kwam ik buiten en zag ik zelfs een harpoon onder een kraan bungelen. Die moest nog even vervangen worden door een nieuwe. De bemanning moet ook zijn spieren laten rollen. Wáár ik ook loop in het schip, steeds kom ik wel iemand tegen met een doos in zijn armen! Courgettes, medicijnen, broden, plakband, kaarten, blikjes cola… Je kunt het zo gek niet bedenken of het komt wel in een doosje aan boord. De jongens van de technische dienst lopen heen en weer met allerlei gereedschap. Moet hier nog een reparatie uitgevoerd worden? Kunnen we nog even draaien met de schroeven om de voortstuwing te testen? Zelf ben ik hartstikke druk met het intekenen van zeekaarten, het plannen van routes en het voorbereiden van havenkaarten. De eerste officier heeft mij tot scheepsfotograaf gebombardeerd en tussen de bedrijven door loop ik kiekjes te schieten van hardwerkende bemanningsleden. Daarbij moet ik geregeld nieuwsbrieven of stukjes voor jaarboekjes schrijven. Zo vliegt de tijd – één keer met je ogen knipperen en de dag is alweer voorbij!
De reden van al deze bedrijvigheid is een wereldreis van vijf en een halve maand met de futuristische naam ‘Global Enterprise’. Over een week is het zover: dan vertrekt Hr.Ms. Tromp naar wereldse plekken als Pearl Harbour (Hawaï), Sydney (Australië), Kuala Lumpur (Maleisië) en Jakarta (Indonesië). We gaan natuurlijk niet voor de lol naar deze verre plekken. Het hoofddoel van onze reis is namelijk het lanceren van een aantal nieuwe wapens die aan boord zijn geplaatst en die nog nooit door een schip zijn afgevuurd! Dat gaan we bij Hawaï doen, omdat het daar lekker rustig is – dan brengen we ten minste geen andere schepen in gevaar. Ook is dit een handige plek om samen te werken met de Amerikanen, die ons bij de lanceringen gaan helpen.Als we dat hebben gedaan en alles goed is gegaan, gaan we door naar Sydney, waar we verlof kunnen opnemen. Daarna begint het tweede deel van onze reis, waarin we voornamelijk laten zien wat voor geavanceerde schepen Nederland kan maken. Misschien trekken we zo wel klanten aan die ook graag zo’n Nederlands schip willen kopen…
Het is allemaal heel spannend en speciaal. De laatste keer dat de marine een reis om de wereld maakte, is wel tien jaar geleden. Wat een geluksvogel ben ik dat ik er nu bij mag zijn! Een beetje zuur is het wel dat ik weer afscheid moet nemen van familie en vrienden, maar ach, dat hoort er nu eenmaal bij. En wanneer ik straks bij die belangrijke lanceringen ben en in het weekend op het strand op Hawaï lig, dan ben ik Nederland zó vergeten! ;-)Januari 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten