MIJLPAAL OP ZEE: DIPLOMA B
Plop! Van blijdschap schiet ik de kurk van de champagnefles de longroom door. Toen ik vanmiddag bij de commandant werd geroepen omdat hij mij wat wilde vertellen, had ik niet verwacht dat de dag zo goed zou aflopen. Eindelijk een Zeewachtstandaard B op zak! Bijna 20.000 mijl hebben we gevaren. Van Den Helder naar Willemstad, Curaçao. Daar even tanken en opladen, na twaalf dagen op zee, en door het Panama Kanaal verder naar San Diego. Hier weer hetzelfde ritueel: opladen voor de volgende lange transit, helemaal naar Pearl Harbour op Hawaï!
Na vijf weken bijna onafgebroken gevaren te hebben, doemt de Hawaï-eilandengroep midden in de Stille Oceaan eindelijk op. Dat we bij Hawaï hard aan het werk moeten, wisten we al voordat we vertrokken. Als een van de eersten ter wereld gaan wij proberen om een raket die búíten de atmosfeer vliegt op radar te zien. Deze test heeft heel wat voorbereidend werk gekost. Ik moet het schip heel nauwkeurig in een draai brengen, zodat de radar de raket steeds onder de juiste hoek kan zien. De hele bemanning houdt zijn hart vast wanneer de raket gelanceerd wordt... Zou het lukken...? Niet veel later komt het verlossende woord: met behulp van onze nieuwe technologie zien we de raket in een mooie boog door de lucht vliegen! Hoera!!! Zijn we niet voor niets helemaal naar Hawaï gevaren...
Na dit zeer geslaagde bezoek maken we ons klaar voor een lange transit naar Australië. Echt een heel eind varen, inclusief twee speciale passages: eentje over de evenaar en eentje over de datumgrens. Deze laatste zorgt ervoor dat het op donderdag om twaalf uur ’s middags ineens vrijdagmiddag twaalf uur wordt – om bij te blijven met de verschillende tijdszones slaan we zomaar een dagje over!De passage over de evenaar gaat gepaard met een bezoek van Neptunus, heerser der zeeën, aan ons schip. Alle bemanningsleden die voor het eerst de evenaar oversteken – en daar hoor ik ook bij – moeten gedoopt worden. Na een emmer vissendrap over me heen gekregen te hebben en een glaasje zeewater weggeklokt te hebben, word ik Nijlkwastsnoek in plaats van Maartje van der Maas. Eindelijk ben ik onderdaan van het Rijk van Neptunus… ;-)
Voor mij krijgt de reis die middag nog een extra dimensie. Op Hr.Ms. Willem van der Zaan had ik mijn Zeewachtstandaard A gehaald, wat betekent dat ik het schip in normale omstandigheden veilig van A naar B kan varen. Voor wachtsofficieren is de zeewachtstandaard A eigenlijk alleen maar een opstapje: B is waar het allemaal om gaat. Pas als de commandant je dat papiertje geeft, vertrouwt hij je in álle omstandigheden met het schip. Na een halve reis om de wereld, krijg ik nu ineens ook de felbegeerde Zeewachtstandaard B uitgereikt. Een geweldige reden om de champagne te laten knallen!April 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten